مقایسه اثر وضعیت خوابیده و پهلو با لیتوتومی در مرحله دوم زایمان بر صدمات پرینه زنان نخست زا

سابقه و هدف: اپی زیاتومی و پارگی ها صدمات شایع پرینه در زایمان زنان نخست زا هستند و وضعیت زایمانی مادر یکی از عوامل موثر بر کاهش این صدمات می باشد هدف از این مطالعه مقایسه اثر وضعیت خوابیده به پهلو با لیتوتومی در مرحله دوم زایمان بر صدمات پرینه زنان نخست زا می باشد.مواد و روش ها: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی 100 خانم نخست زا (1380) که به زایشگاه های شهرستان نیشابور مراجعه کرده و دارای حاملگی ترم و سیر زایمان طبیعی بودند، در مرحله دوم زایمان به روش تخصیص تصادفی در دو وضعیت خوابیده به پهلو و لیتوتومی قرار گرفته و زایمان نمودند. ابزار جمع آوری داده ها فرم اطلاعاتی بود که از طریق مصاحبه، مشاهده و معاینه جهت قدرت عضلانی لگن تکمیل می گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون های آماری تی دانشجویی، کای دو، فیشر ولگای خطی و با ضریب اطمینان 95 درصد انجام گرفت.یافته ها: 7.8 درصد نمونه های گروه خوابیده به پهلو و 30.6 درصد نمونه های گروه لیتوتومی دارای برش اپی زیاتومی شدند، وقوع پارگی پرینه در کسانی که اپی زیاتومی نداشتند، در گروه مورد 63.8 درصد و در گروه شاهد 79.4 درصد بود. پرینه سالم پس از زایمان در گروه خوابیده به پهلو 33.3 درصد و در گروه لیتوتومی 14.3 درصد موارد را تشکیل داد. نمره قدرت عضلانی لگن و وضعیت سر جنین در شروع مرحله دوم زایمان ارتباط آماری معنی داری با انجام اپی زیاتومی داشت هم چنین تعداد زورهای مادر در هر انقباض در فاز فعال مرحله دوم زایمان با وقوع پارگی پرینه ارتباط آماری معنی داری را نشان داد.استنتاج: بر اساس نتایج پژوهش میزان صدمات پرینه در وضعیت خوابیده به پهلو نسبت به لیتوتومی کم تر بود. لذا به عنوان روشی ایمن جهت کاهش صدمات پرینه زنان نخست زا پیشنهاد می گردد.